Peter Paul Rubens urodził się 28 maja 1577 roku w Siegen (Westfalia) jako szóste dziecko prawnika Jana Rubensa. Gdy Peter miał 10 lat zmarł jego ojciec, a rodzina przeprowadziła się do Antwerpii. Młody Rubens w wieku 13 lat został paziem hrabiny Lalaing, gdzie poznał zasady dyplomacji. Wkrótce rozpoczął naukę w pracowniach malarskich uznanych mistrzów antwerpskich i po uzyskaniu gruntownego wykształcenia w wieku 21 lat uzyskał tytuł mistrzowski lokalnej gildii św. Łukasza, co oznaczało wpis do rejestru rzemieślników i prawo samodzielnego wykonywania zawodu malarza. Tak wyposażony wyrusza do Włoch,
gdzie powstają jedne z pierwszych i bardziej znanych obrazów Rubensa Adam i Eva, Bitwa Amazonek, Leda a Łabędziem i Sąd Parysa. W następnych latach na polecenie swoich mocodawców, książąt Gonzagów z Mantui, podróżował z misjami dyplomatycznym do Hiszpanii i innych księstw włoskich, gdzie podziwiał i kopiował dzieła innych mistrzów pędzla. Sam również intensywnie pracował i stworzył wiele obrazów, między innymi: tryptyk Podniesienie Krzyża, Zdjęcie z krzyża, Portret konny księcia Lerma, tryptyk w Mantui Rodzina Gonzagów adoruje Trójcę Świętą – Chrzest Crystusa (Antwerpia i Nancy), Obrzezanie, Św. Jerzy walczący ze smokiem, Ukrzyżowanie, Zuzanna i starcy i inne. Po powrocie do Antwerpii Rubens zostaje nadwornym malarzem panującej w Niderlandach pary namiestników. W tym czasie zmienia się styl jego malarstwa – zanikają wpływy dawnych nauczycieli i mistrzów – pojawia się swoboda, jaśniejsza tonacja i dramatyzm, tak charakterystyczne dla baroku. Sam mistrz staje się znany i ceniony nie tylko w całej Europie. Coraz większa część jego dzieł poświęcona jest tematyce pozabiblijnej. Powstają takie obrazy Rubensa jak: Prometeusz, Wenus, Amor czy Autoportret z żoną Izabelą. Po 1615 roku artysta otrzymuje tyle zleceń, że wiele dzieł przygotowują jego uczniowie, między innymi Antoon van Dyck., a sam mistrz tylko je mniej lub bardziej poprawiał. W tym czasie powstały między innymi takie obrazy Rubensa, jak: Sąd ostateczny, Pokłon Trzech Króli, Pochód dzieci, Porwanie córek Leukipposa, Bitwa Amazonek, Pijany Sylen, Polowanie na lwy i inne oraz portrety: Infantka Izabela, Portret arcyksięcia Albrehta Austriackiego, Dziewczyna z wachlarzem i krajobrazy: Krajobraz z Laeken, Ważenie kamieni oraz Raj i grzech pierworodny czy Zjednoczenie Wody i Ziemi. W latach 1620 – 1630 Rubens dużo podróżuje w celach dyplomatycznych i artystycznych do Paryża, Madryty i Londynu, gdzie kopiował wiele dzieł innych mistrzów pędzla, szczególnie fascynowała go twórczość Tycjana. W czasie tych podróży nie próżnował artystycznie; powstały takie arcydzieła Rubensa, jak: cykl przedstawiający dzieje Marii Medycejskiej, np. Parki przędące nić losu Marii, Przybycie do Marsylii, Szczęśliwe czasy regencji Marii Medycejskiej, Maria Medycejska jaki Bellona i 20 innych, freski sufitowe nt. Jakuba I w pałacu Witehall w Londynie (zniszczone przez mgłę londyńską) oraz dzieła religijne: Pokłon Trzech Króli, Wychowanie NMP. Namalował też piękne portrety: Izabela Brant, portrety obu synów i portret Heleny Fourment (druga żona artysty). Najbardziej artystycznie i warsztatowo dojrzałe prace powstają po roku 1630. Najważniejsze z tego okresu dzieła Rubensa to: Święto Wenus, Ołtarz św. Ildefonsa, Madonna wśród świętych, Ogród miłości, Portret królewicza Władysława Wazy i Taniec wieśniaków. Pod koniec życia tworzy Rubens jedne z najpiękniejszych swoich dzieł: Zachód słońca, Krajobraz z tęczą, Powrót z pracy{Powrót z pola) czy Perseusz i Andromeda oraz Autoportret z żoną Heleną Fourment i synem Peterem Paulem. Artysta zmarł w swoim pałacu w Antwerpii 30 maja 1640 roku w wieku 63 lat. Pozostawił w swoim dorobku ponad 2000 obrazów i około 4000 rysunków, które są dziś ozdobą wielu kolekcji, wystaw, ekspozycji muzealnych i prywatnych na całym świecie.
