Hawrze, gdzie zasłynął z rysowania karykatur znanych lokalnych postaci, za które pobierał opłaty od 10 do 20 franków za rysunek. Tu również spotkał Eugene Bodine’a , który zachęcił Go do malarstwa plenerowego. Wbrew woli rodziców wkrótce wrócił do Paryż studiować sztukę na Academie Suisse za pieniądze swojej ciotki. Poznał tam wielu artystów m.in. Camille’a Pisarra, Frédérica Bazille’a, Alfreda Sisleya i Auguste’a Renoira, z którymi współpracował jakiś czas. Służbę wojskową odbył w Maroku, gdzie zafascynowany urokami krajobrazu podświadomie skłaniał się ku impresjonizmowi w malarstwie. Fascynowała Go również woda jako temat dzieł malarskich; dał temu wyraz budując mobilne atelier na łodzi, którą zakupił, dzięki czemu mógł tworzyć obrazy na wodzie i kształtować własny styl. Eksperymentował z kolorem ukazując na obrazach ten sam motyw w różnych porach dnia i porach roku. Monet, podobnie jak pozostali impresjoniści , w swoich obrazach doskonale operował barwą i światłem, oddając nastrój i ulotność chwili. Obrazy i reprodukcje Moneta świetnie się sprzedawały, gdyż już za życia stał się słynnym artystą, twórcą pejzaży i portretów. Swój cykl obrazów Nenufary kończył malując ostatni obraz po operacji oka, w okularach, bez których był niemal ślepy. Zmarł z powodu nieuleczalnego nowotworu oka w dniu 5 grudnia 1926 w Giverny. Już za życia zdobył sławę i majątek. Pozostawił po sobie dzieła malarskie, których oryginały osiągają astronomiczne ceny na aukcjach całego świata, a reprodukcje i kopie jego obrazów są ozdobą domów, bibliotek, biur i wielu obiektów publicznych. Do najsłynniejszych należą takie obrazy, jak:
Śniadanie na trawie, Kobiety w ogrodzie, Kobieta z parasolką , Nenufary, Impresja, wschód słońca, Most drogowy w Argenteuill, Kobieta z parasolką i dzieckiem, Dworzec Saint-Lazare, Katedra w Rouen, Japoński mostek
i wiele innych. Jedynym oryginałem Moneta w Polsce jest obraz Plaża w Pourville eksponowany w Muzeum Narodowym w Poznaniu.
